köpükler saçarak dövünen ırmak
dudaklarında pembeleşen kabarcıklarla
taze çayırlara karışırken
ve toprak
serin bir rüzgarı emerken her sabah
arkadaş olmuştum ateşli duygularla
ey hayat seni bileklerim uçarıyken sevmiştim
üzümü mayhoş ken koklamak isteyen çocuklar gibi.
Nihat Behram
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder